Ik werk nu een aantal maanden als stagiaire ‘Ervaringsdeskundigheid in zorg en welzijn’ bij de stichting en heb al veel geleerd. Zo ben ik samen met mijn collega, Riekje, een Tijd Voor Jezelf-groepje gestart. Elke maandagavond komen wij en een aantal deelnemers samen om korte teksten te lezen waaruit we associaties laten opborrelen en daar borduren we dan op voort. Zo ontstaan er gesprekken waarbij persoonlijke ervaringen worden gedeeld. Dat delen geeft een gevoel van verbinding, zo ervaar ik. En afgaande op wat een van de deelnemers namens zijn partner bij binnenkomst zei: ‘Wij zijn blij om jullie weer te zien,’ ga ik ervan uit dat het ook voor de anderen wel goed zit. Voor mij, als ervaringsdeskundige in opleiding, is het zoeken naar waar de gezamenlijke kennis ligt. En tot mijn verrassing ligt die vaak in zaken die ik helemaal niet verwachtte, zoals het rotgevoel wat je kunt hebben als je eens niet zo geduldig hebt gereageerd op je kind. In alledaagse zaken ligt de herkenning dus. Zou dat betekenen dat iedereen aan de slag kan als ervaringsdeskundige? Volgende keer meer over mijn onderzoek.