Op dinsdag 25 juni 2024 kregen we het vreselijke bericht dat de vader van een
gezin plotseling in Oekraïne was overleden. Zijn vrouw, zijn zoon en de opa
en oma van de jongen wonen in de flexwoningen aan de Bergwijkdreef.
Ons team kwam snel in actie om hen ter plekke geestelijk te ondersteunen. De
andere dag konden moeder en oma via via naar Oekraïne reizen. Door
omstandigheden kon de jongen niet meegaan.
Het vreselijke bericht en daarbij geen enkele mogelijkheid om bij het
afscheid van zijn vader betrokken te zijn, was voor de zoon emotioneel heel
zwaar. De buren kwamen met het voorstel om een rouwritueel te organiseren.
Vahe Baghdasaryan heeft, samen een klein team en in overleg met de jongen,
op vrijdagavond 28 juni een rouwritueel vormgegeven. We hebben kleine
kaarsen en één grote voor de zoon gekocht, er brood en water bijgelegd (een
slavisch gebruik) en de kaarsen aangestoken. Op de foto ziet u dit in beeld
gebracht.
Daarna gingen we in een kring staan, spraken warme, bemoedigende woorden,
hebben volgens het gebruik drie keer gezegd dat vader eeuwig herinnerd
wordt, en daarna 1 minuut stilte gehouden. Dit alles allemaal in overleg met
de jongen, zoals hij het graag wilde vormgeven.
Zehra, die zich op een stage bij ons oriënteert, en de vrijwilligers
Carolien Ostermann, Mariia en Mykhail Mkhytarian, en enkele buren waren
erbij aanwezig. Er was chocola, koffie en thee. Vahe nam het initiatief om
met de zoon en andere jongeren een verdiepend kaartspel te spelen. De jongen
kreeg hierdoor op een laagdrempelige wijze de gelegenheid om iets te delen
over zijn verdriet en andere gevoelens. En om zijn aandacht in het hier en
nu te brengen.
Later hebben we telefonisch contact gehad met moeder en foto’s van het
rouwritueel gestuurd. Moeder was heel dankbaar voor wat we gedaan hebben en
zij sprak met veel respect over onze inzet.
We danken iedereen van ons team en alle andere betrokkenen, van de buren met
name mevrouw Iryna, voor alle steun aan de jongen en zijn familie. Nu kan
hij in de toekomst altijd terugkijken op een eigen en doorleefd afscheid van
zijn vader.
Dit is maar één voorbeeld van het dagelijkse leed dat zoveel vluchtelingen
en statushouders treft. Hoe belangrijk is het dat er overal in AZC’s en
andere opvanglocaties geestelijk verzorgers en ervaringsdeskundigen aanwezig
zijn om mensen in hun verdriet nabij te zijn en te troosten. En hoe
waardevol is de inzet van rouwrituelen bij de verliesverwerking!
Met de Stichting staan we samen sterk!