TheLifeSigns is uitkomst voor alleenwonenden in nood

wo 29 mei, 12:30 Mensen

DIEMEN – Rob van den Akker (67) uit Diemen startte enkele jaren geleden met TheLifeSigns, een systeem waarbij vrienden of familie een oogje houden op alleenwonenden.

Rob van den Akker woont dertig jaar in Diemen. “Na mijn afstuderen als apotheker ben ik gaan werken in de Research & Development van de farmaceutische industrie. Toen ik in 2018 stopte met werken wilde ik iets gaan doen wat nuttig is, en voor mij ook een intellectuele uitdaging vormt. In Het Parool las ik een artikel dat er regelmatig alleenwonenden worden gevonden die al weken in hun woning liggen. In een aantal gevallen had hun overlijden voorkomen kunnen worden als ze eerder waren gevonden.”

“Toen kwam ik op het idee om TheLifeSigns te ontwikkelen, een systeem waarmee alleenwonenden in nood eerder kunnen worden opgemerkt. Ik heb hiervoor een website gebouwd die sinds medio 2020 in de lucht is.”
Hij vertelt dat 38 procent van de huishoudens in Nederland uit één persoon bestaat. Het gaat om ruim 3 miljoen mensen. Op de website van TheLifeSigns geeft hij achtergronden over de situatie van alleenstaanden. De grootste groep alleenstaanden is in de leeftijd van 65-90 jaar. Het betreft mensen die door scheiding of overlijden van hun partner weer alleen zijn. Maar er is ook een grote groep in de leeftijd van 20-30 jaar die nog niet samenwoont. De groep in de leeftijd van 40-50 jaar telt de minste alleenstaanden. Alleenstaand betekent echter niet dat er geen relatie is. Zo heeft 1 op de 5 alleenstaanden een latrelatie. Vooral de oudere alleenstaanden zijn tevreden met de latrelatie en hebben geen behoefte om te gaan trouwen of samenwonen. De meeste alleenstaanden met een latrelatie die niet willen samenwonen, geven aan dat ze hun vrijheid niet willen opgeven. Verreweg het grootste gedeelte (83%) van de alleenstaanden voelt zich gelukkig. 35% van alleenstaanden heeft dagelijks contact met vrienden of familieleden. Met de buren hebben alleenstaanden meestal maar weinig dagelijks contact (16%).

Van den Akker: “Uit deze getallen blijkt dat een groot aantal alleenwonenden niet iedere dag contact heeft met andere mensen. Het kan daarom langer dan een dag duren voordat iemand merkt dat een alleenstaande iets is overkomen in zijn of haar woonomgeving. Jaarlijks zijn er ongeveer 2800 dodelijke ongevallen in de privésfeer. Dit is aanzienlijk meer dan bijvoorbeeld de 60 doden door een arbeidsongeval of de 650 doden door verkeersongevallen. Het grootste deel van de ongelukken in de privésfeer vindt plaats in of om het woonhuis. In ruim twee derde van de gevallen is letsel het gevolg van een val. Van alle ouderen van 65 jaar en ouder valt ongeveer 34 procent minimaal één keer per jaar. Deze incidenten zijn meestal niet fataal, maar kunnen het voor alleenstaanden onmogelijk maken om zelf hulp in te roepen.”

“Er zijn veel manieren om onwel te worden. Ouderen kunnen bijvoorbeeld vergeten dat ze hun medicatie al genomen hebben en nemen onbedoeld meerdere keren dezelfde tabletten, waarbij ze zichzelf onbedoeld overdoseren. Een alleenstaande kan ook bewusteloos raken of flauwvallen door bijvoorbeeld een overdosering alcohol, epilepsie, diabetes, trauma en een infectie. Verder kan iemand bij hevige duizeligheid, misselijkheid of benauwdheid zich zo zwak voelen dat hulp inroepen moeilijk wordt. Omdat veel alleenstaanden geen dagelijks contact hebben, zal het familie of buren niet opvallen als een alleenstaande een ongeval heeft gehad en niet bij de telefoon kan komen. Een hulpeloze situatie kan dan uren of zelfs dagen duren en escaleren. In veel gevallen kunnen tragedies voorkomen worden als de buitenwereld op tijd wordt gewaarschuwd.”

Van den Akker: “Alleen wonen is dus niet zonder risico’s. Er zijn alleenstaanden die zich ongerust maken over wat er gebeurt als ze onwel worden of een ongeluk in huis krijgen en niet in staat zijn om iemand te bellen. Ook zijn er familieleden en vrienden van alleenstaanden die zich zorgen maken dat zij te laat zullen merken dat er iets met hun familielid of vriend aan de hand is.”

TheLifeSigns kan een uitkomst bieden voor alleenstaanden. Van den Akker: “Mensen kunnen zich via de website van TheLifeSigns inschrijven en de namen en contactgegevens van meerdere buddy’s aangeven. Dat gaat om familieleden, vrienden, buren enz. De mensen die zich hebben ingeschreven bij TheLifeSigns krijgen elke dag een e-mail met een ‘levenstekenknop’ met het verzoek die in te drukken. Als iemand op een dag niet op de ‘levenstekenknop’ kan drukken, wordt automatisch een e-mail verzonden naar de eerste buddy op de lijst met het verzoek om contact op te nemen. Als die buddy aangeeft dat het hem of haar niet uitkomt, krijgt de volgende buddy op de lijst een e-mail. Buddy’s krijgen alleen een e-mail als er niet wordt gereageerd op de e-mail van TheLifeSigns aan de alleenwonende. Ze worden dus alleen benaderd als er wat aan de hand is en is daarom minimaal belastend.”

Van den Akker: “De meesten gebruiken TheLifeSigns om hulp in te roepen voor zichzelf, maar soms doen ze het voor hun huisgenoten. Zo schrijft een gebruiker: ‘Ik ben erg blij met uw service, betekent veel voor me, ik woon alleen, met een kat. Bij overlijden, niet ondenkbaar ik heb een ernstige ziekte, komt mijn kat op tijd goed terecht. Dus een rustgevende vorm, echt blij mee’.”

Van den Akker: “TheLifeSigns is een eenvoudige en geautomatiseerde gratis service die kan worden gebruikt zonder installatie van een app of programma. Alleenwonenden kunnen gewoon een account aanmaken, hun e-mailadres doorgeven en de contactgegevens doorgeven van mensen die als hun buddy willen fungeren.” 

Meer informatie: www.thelifesigns.com.